home

umuwi ako nung friday na nag-eexpect na nasa bahay ang mom at mga kapatid ko at may food pa na nakatabi para sa akin. almost every week, ganun kasi ang nangyayari. pero nung umuwi ako, walang tao sa bahay, walang pagkain. ang lungkot.

sobrang napagod ako sa byahe ko. 'di ko na rin natiis ang kalam ng sikmura ko, buti na lang lucky me dahil  may instant pancit canton pa sa tindahan ni lola. carebear na kung mamatay ako sa pacute pancreatitis sa pagtulog ko matapos kumain ng pancit canton basta busog ako bago matulog.

buti na lang may mga dibidi akong nabili kaya pinalipas ko muna ang kabusugan ko bago natulog. napaisip tuloy ako habang nakatunganga sa harap ng tv. nawari ko, wala man ang pamilya ko, masaya ako at nakauwi ako sa aming tahanan. siguro nga, dapat masanay na rin ako sa ganito. 'di na magtatagal, tuluyan na ring bubukod ang mga kapatid ko. darating ang panahon na minsanan na rin kung magkita kami.